Omdat we ook graag participeren in bijeenkomsten over ontwerpen en wat er bij komt kijken, waren we meteen enthousiast toen de mensen van OpenHaard ons uitnodigden om een inspiratieavond samen te stellen.
Als gastcurator mocht ik, behalve de gasten uitnodigen, ook het thema bepalen. Een mooi moment om eens serieus stil te staan bij het plezier van het ontwerpen.
… Want soms is ontwerpen zo plezant dat het niet als werken voelt… Een ontwerp kan ook plezier brengen. Niet alleen als je er mensen mee aan het lachen kan krijgen… Iets moois -of gewoon lekker leesbaar- kan ook voor plezier zorgen… (zie ook lezing van Frank Chimero)
… Maar plezier hebben en houden in de ontwerppraktijk is niet altijd makkelijk… Het helpt wel door af en toe je hart te luchten en te relativeren… Of kijken hoe anderen dat aanpakken en ‘gewoon’ mooie dingen maken…
***
Play at Work / Work at Play, een avond over de waarde van plezier, experiment en speelsheid in het grafisch ontwerpproces.
Met als titel “nieuweklasse lijkt nergens op!” vertelde ik kort wat we doen.
(Praten door een microfoon vond ik inderdaad doodeng… maar ik heb het dus wel gedaan. En gelukkig vonden een aantal oud-studenten het erg grappig om mee te maken dat ik zoooooo zenuwachtig was. “Eindelijk waren de rollen eens omgekeerd!” 
)
Om het thema te illustreren liet ik een stukje zien uit een documentaire over Sara De Bondt.
Over de balans vinden tussen het zijn van een Fraggle of een Doozer.
(voor de geïnteresseerden: op verzoek kan je de documentaire van mij lenen)
***
Ook buiten het ontwerpen, in ‘de echte wereld’ vind ik inspiratie bij mensen die spelen erg serieus nemen. Bv. Philippe Petit, die in 1974 danste op een koord tussen de Twin Towers (NYC).
In de documentaire Man on Wire reconstrueren ze het gebeuren.
Het gaat over dromen najagen en alles op alles zetten daarvoor. Dat niets onmogelijk is als je het maar wilt. Doorzetten en heel hard werken. Heel fanatiek… En bij ‘fanatiek’ denk ik aan Henry Rollins!
Zijn muziek ben ik inmiddels wel een beetje ontgroeid, maar zijn spoken word vind ik nogal geweldig. Hij is heel serieus en gedreven en ook nog bijzonder geestig.
En zo kwam ik bij Joost Overbeek! Hij doet ook aan spoken word.
In zijn werk lijkt hij overal mee weg te komen. (‘Voormekaar-krijg-werk’ noemt hij dat zelf.) En ondertussen heeft hij het dan wel zo serieus weten onder te brengen in een echt bureau.
En met zijn ‘spoken word’ kan hij mij aan het lachen krijgen! Op zich is dat geen grote kunst, maar toch vind ik het straf wat hij doet. Hij is lollig, maar ondertussen zegt hij wel alles… en hij zet je ook nog aan het denken er mee!
Harmen Liemburg heb ik dan weer niet zelf ‘ingebracht’. Ik werd gewoon ‘lichtjes onder druk gezet’ door Eline en Amanda.
Want “Harmen doet gewoon zijn zin. Hij zorgt er wel voor dat hij alleen maar leuk werk heeft. En hij is heel symphatiek!”
***
Sympathiek zijn ze trouwens alletwee en ook een bijzonder geslaagde mix. Beide harde werkers met een eigen manier van spelen.
Natuurlijk lieten ze ook veel werk zien, waar ze uiteraard weer indruk mee maakten.
De avond ging over eigen keuzes maken en daar aan vasthouden. Dat het niet zomaar gaat… Je moet er wel iets voor over hebben! En dat het voor iedereen anders is, afhankelijk van situatie en keuzes.
Het ging ook over inspiratie, het ontwerpproces, over je ‘stinkende best’ doen (elke keer weer!), prijzen, geweldige opdrachten (waar iedereen jaloers op is), moeizame situaties met opdrachtgevers, katers, ‘communicatiemeisjes’ en een ‘spelletje’ (om te vergeten dat een communicatiemeisje je net heeft verteld dat ‘het heel mooi is maar dat alles anders moet’).
Er was bijzonder veel eerlijkheid en openheid (met een bankrekeningafschrift ter illustratie).
Rijk lijk je er niet van te worden, op deze manier. Maar door inventief te zijn is het wel mogelijk om te blijven doen wat je wil en om ondertussen te blijven leren. Kennis delen zorgt ook voor veel plezier.
De avond gaf behoorlijk wat stof tot nadenken. Al is het natuurlijk niet fijn om te horen, het is wel leerzaam dat ook Joost en Harmen zoveel moeite moeten blijven doen en soms ook in situaties terechtkomen waar we liever geen weet van hebben. Het zien van de andere kant van de ideale situatie (waar velen van dromen) maakt die droom toch ook iets meer haalbaar.
***
Dat dingen niet vanzelf gaan wisten we wel. De voorbereiding van de avond namen we heel serieus, maar waren daarom niet minder aangenaam.
Het werd nog veel leuker toen er meer mensen de voorpret met ons deelden. Op mijn oproep om een aankondiging/affiche te maken kwamen heel wat reacties. Er zijn toch meer enthousiastelingen (die met liefdewerk willen supporteren) dan ik dacht. En dat met zichtbaar werkplezier!
Aan het einde van de avond beloonden we iedereen die een bijdrage had geleverd (en aanwezig was) met een een ‘loterij’. De winnaar ging naar huis met een echte zeefdruk van Harmen en een ander ontving Design enzo van Joost.
(We hebben ook de foto’s nog!)
